ரமணஜோதி

அருணாசலத்தில் பகவான் ரமணர்

பகவான் திருவண்ணாமலைக்கு 1896 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் மாதம் முதல் தேதி. வந்து சேர்ந்தார். அப்படி வந்து சேருவதற்கு அவருக்கு உதவிய ஒரு பெரியவர் எங்கிருந்து வந்தார் எங்கு போனார் என்று பகவானுக்கு தெரியாதாம்.  ஒருவேளை அருணாசலேஸ்வரரே மனித உருவில் வந்து உதவியிருப்பாரோ என்னவோ! வருகிற வழியில் கீழூரில் வீரேட்டேஸ்வரரை தரிசித்து விட்டு பசியால் வாடிப் போய் முத்துக்கிருஷ்ண பாகவதர் என்பவர் வீட்டில் பிட்சை ஏற்றுக் கொண்டார். திருவண்ணாமலைக்கு போவதற்கு கையில் பணம் இல்லாமல் என்ன செய்வது என்று குழம்பி போனார். 20 மைல் நடப்பதற்கு  உடம்பில் வலுவும் இல்லை. 

காதிலிருந்த கடுக்கனை முத்து கிருஷ்ண பகவதரிடமே  அடகு வைத்து நாலு ரூபாய் பெற்றுக்கொண்டார். ஒருவழியாக ரயில் ஏறி திருவண்ணாமலை வந்து சேர்ந்தார்.

முதலில் அவர் அருணாசலேஸ்வரர் திருகோயில் ஆயிரங்கால் மண்டபத்தில் தங்கினார். யாருடனும் பேசவும் இல்லை; உண்ணவும் இல்லை

ஆனால் சில வாண்டு சிறுவர்கள் அவரை அங்கே நிம்மதியாக இருக்க விடவில்லை. அவர்கள் தொந்திரவு பொறுக்காமல் கோவிலுக்குள்ளிருந்த பாதாள லிங்க அறையில் மறைந்து வாழத் தலைப் பட்டார்.

அங்கேயும் அந்த சிறுவர்கள் நிம்மதியாக இருக்க விடவில்லை. அப்பொழுது தான் சேஷாத்திரி ஸ்வாமிகள் கடவுளால் அனுப்பப்  பட்டவர் போல் வந்து அந்த சிறுவர்களிடமிருந்து பகவானை காப்பற்றினார்.

அன்று பாதள லிங்கம் மிகவும் மோசமான நிலையிலிருந்தது. ரமணரின் உடலை எறும்புகளும் பூச்சி புழுக்களும் துன்புறுத்திக்கொண்டிருந்தன. ஆனால் அவர் எதையுமே உணரவில்லை.

பாதாள லிங்கம்

சிறிது நாட்களுக்குப் பின் ஊர்க்காரர்கள் சிலர் சேர்ந்து அவரை வலுக்கட்டாயமாக தூக்கிக்கொண்டு வந்து சுப்பிரமண்ய சுவாமி கோவிலில் உட்கார வைத்தார்கள்.அந்த நல்ல மனிதர்கள் அவரை கட்டாயப்படுத்தி உண்ணவைத்தார்கள்.அதுவும் அவர் உணர்ந்தாரில்லை.இந்த சந்தர்ப்பத்தில்தான் அவருக்கு பிராமண சன்யாசி என்ற பெயர் வந்தது.பிறகு அதுவே ரமணராக மாறியது.

மதுரையில் ஏற்பட்ட மரணானுபவத்திற்கு பின் அவர் எந்த பெயரையும் உபயோகப்ப்டுத்தியது கிடையாது.வீட்டிலிருந்து புறப்பட்டு வரும்பொழுது தான் எழுதி வைத்து விட்டவந்த குறிப்பில் கூடஎந்த பெயரையும் எழுத வில்லை.பின்னொரு காலத்தில் ரமணாசிரமம் தயாரித்த உயில் பத்திரத்தில் கூட அவர் பெயர் எழுதவில்லை.அதுவே ஒரு பெரிய சட்ட பிரச்சினையாகி பிரிட்டீஷ் அரசாங்கம் ஒரு ஜுடீஷியல் கம்மிஷனை நியமிக்க வேண்டி வந்தது.ரமணர் உயிலை படித்து விட்டு அடியில் போட்டிருந்த ஒரு கோட்டையே அவரது கையெழுதாக அங்கீகரிக்கவும் செய்தது

ஆனால் அவர் தன்னை பிறர் ரமணர் என்று கூறுவதை புரிந்துகொன்டிருந்தார். எந்த பெயரை சொல்லிக் கூப்பிட்டிருந்தாலும் அவருக்கு இஷ்டமோ அனிஷ்டமோ இருந்திருக்காது.ஞானிகளுக்கு ஏது இஷ்டானிஷ்டங்கள்?

Ramanajothi 2

Endless search

From day one of his advent in the world,man is in search of a million dollor question-What is the beginning of the world and when will it end?.

Man continue to search.

We can find the answer to these wih a greater certainity in the "Upanishaths" bequeathed by the Great Gurus of Bharath i.e;India.

The Upanishaths categorically proclaim that the things we see around in the world have all come out of one indisputable truth- you may call it by any name-Brahmam/ALLAH/JESUS-or by any other name.

Finally all these are going to be dissoved into the same truth.

This truth is embedded in the one word "OHM" 

OHM is made of three syllables. A( அ) is the first syllable. which means "sath"( சத்) ultimate truth.

U(உ)   represents chith and ma( ம) utimate ecstacy or Anantham( ஆனந்தம்) Thus OHM represents sathchthanantham( சத்சிதனானதம்) 

Just like waves rise from ocean one after another but ultimately they go back and dissolve in the ocean itself,worldly things or matter evolves from the OHM sath Chith Anantham- and dissolves into the same OHM. When they are in the world they have seperate identity as we can count the waves.But all the time the substance in all waves is the ocean water,in all worldly matter substance is the Brahmam.

Further if we look deep,we find each wave consists of innumerable water drops and some of them get seperated from the waves and gets seperate existance.

But in the ultimate analysis all-waves,water drops,ocean water everything -are one.

Similarly all the living and nonliving things in the Universe are parts of the same matter ;i.e; OHM or brahmam.

I begin this series of blogs with the blessings of that Brahmam.

Ramanajothi 4

Rise of a Star

Whatever happens in the world are results of cyclical revolution. Whenever this fundamental truth is forgotten or suppressed by vested interests, just to remind us the truth Gurus descend on the universe. A few to be mentioned are Goudapathar, Adthi Sankarar, Ramanujar, BhagavAn Ramana MAHARSHI, Sri Ramakrishna paramahamsar who all

Belong to this category of great Gurus. If at all anyone claims that he is the GOD, it is little difficult to accept him. People going after him certainly give rise to unnecessary apprehension. It is true that because excessive devotion to their Guru disciples deify him. Even such behaviour is not acceptable.

GoudapAthar through his explanatory works on Mandukyopanishad laid the foundation for the AdvaithA philosophy.

Sri Adhi SankarachArya through his analysis gave Advaitha philosophy a more rational and acceptable format.

But BhagavAn Ramana Maharshi, slightly deviating from these Gurus, by his seclusion from the world for nearly thirty years, and gaining from his own experience, observed silence for most of his life thereafter except very few interactions with those who approached him expounded a rare philosophy which is ‘vichAra mArga” or “Who am I?”

Enquiry.

He had gone into the ArunAchalEswarar temple in TiruvannAmalai only once when he entered thiru Arunai for the first time.

He did not require going to temples, because he had realized that there is no God apart from self. That was the essence of his philosophy. We will see more of it in the coming days.

Star rises

A male child was born to Shri Sundaram Iyer and Srimathi AzhagammAl in the year 1879 29^th of December in a small village called Tiruchuzhiyal near Madurai in southern Tamilnadu. The day was so auspicious in as much as that was the day commemorating the celestial dance of Lord Parama Siva which symbolized the srishti,samrakshanam,and SamhAram-the three functions of the Para Brahmam. That day is Arudra Darsana Day. The star was born at 1.00AM on that day when day has not yet dawned. He was christened Venkata Raman  by his parents.

He was drawn to TiruvannAmalai in his sixteenth year certain inexplicable( to ordinary humans like us) forces. There he lived for the rest of his life. After 30 years of mounaviratham, world was drawn to him and he was called Ramana Maharshi. He became the torch bearer for millions around the world.

Today in the Tamil month of Karthikai a jothi is lighted at the top of the ArunAchala hill.

Ramana Maharshi lived at the foothills as a Jothi nearly sixty years showing moksha marga to all of us. Even today people visiting the place get tremendous solace and peace of mind.

Ramanajothi 1 ரமணஜோதி 1

ரமணஜோதி 1

ஜோதி உதயம்

உலகில் நடப்பவையெல்லாம் ஒரு சக்கரத்தின் சுழற்சிதான்.

இந்த உண்மை மறக்கப்படும்போது அல்லது மறைக்கப் படும்போது நினைவூட்டும் முகத்தாய் புதிய புதிய குருமார்கள் தோன்றுகிறார்கள்.

கௌடபாதர்,ஆதிசங்கரர்,ராமானுஜர்,பகவான் ரமணர்,ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர்.முதலியோர் அப்படித் தோன்றியவர்கள் தான்.எந்த ஒரு குருவும் புதிதாக ஒரு தத்துவத்தை கண்டு பிடிப்பதில்லை.புதிதாக ஒரு கடவுளையும் சிருஷ்டிப்பதும் இல்லை.இந்த நிதர்சன தத்துவத்திற்கு மாறாக நான் தான் கடவுள் என்று யாராவது கூறியிருந்தால் அவர்களை நம்புவது சிறிது கவலைக்குரிய விஷயம். சில நேரங்களில் பக்தகோடிகள் தங்களது அதிகப்படியான குரு பக்தியின் காரணமாக- ஆர்வமிகுதியால் குருவை கடவுளாக்குவதும் உண்டு.அதுவும் அடிப்படையான சத்யத்திற்கு புறம்பானது தான்.

கௌடபாதர் மாண்டுக்ய உபனிஷதின் வாயிலாக அத்வைத சித்தாந்திற்கு அடித்தளம் அமைத்தார்.

ஆதி சங்கரர் அத்வைத சித்தாந்திற்கு விரிவான பாஷ்யங்கள் இயற்றினார்.

பகவான் ரமணர் இவர்களிலிருந்து மாறுபட்டு தனது முப்பது வருடத்திற்க்கும் மேலான மௌனத்தின் மூலமும் அதற்குப் பின் பேசிய சிறிய சிறிய விளக்கங்களின் மூலமும் இந்த உலகிற்கு வழிகாட்டினார்.

அவரின் முக்கியமான வழிகாட்டுதல்

' நான் யார்’ என்ற விசார மார்க்கம் தான்.

அவர் தனது இகலோக வாழ்வில் ஒரே ஒரு முறை தான் அருணாசலேஸ்வரர் கோவிலுக்கு தரிசனத்திற்கு சென்றுள்ளார்.

ஏனென்றால் பகவான் தன்னிலிருந்து வேறுபட்ட ஒன்று இருக்கிறது என்று நினைக்கவில்லை.

.

உதயம்

.

ஜோதிப் பிழம்பாகிய  ஈஸ்வரன் உலகத்தையெல்லாம் தன் அருட்சக்தியால் இயக்கி ஐந்தொழிலும் செய்து ஆட்டுவதைத் தன்னுடைய ஆனந்த தாண்டவத்தால் காட்டும் அற்புத நாளான ஆருத்ரா தரிசன திருநாளில் ரமண ஜோதியெனும் பெருமான் திருச்சுழி என்னும் தலத்தில் சுந்தரம் ஐயர் என்ற பெரியவருக்கும் அழகம்மை என்ற அன்னையருக்கும் இரண்டாம் குமாரராக 1879-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 29-ஆம் தேதி  இரவு1 மணிக்கு உதித்தார்.வெங்கடராமன் என்ற பெயரால் சிறு வயதில் அழைக்கப்பட்ட அவர் தனது பதினாறாவது வயதில் அந்த பரப்பிரம்மத்தின் கருணையால் ஈர்க்கப்பட்டு அருணாசலமெனும் திரு அண்ணாமலையில் குடியேறினார்..முப்பது வருட மௌனத் தவத்திர்க்குப் பின் அவர் உலகிற்க்கே வழி காட்டும் ஜோதியாக ஆனார்.ரமண மஹிரிஷி என்ற பெயரில் உலகுக்கே வெளிச்சமானார்.

கார்த்திகை. மாதம் கார்த்திகை திருநாளில் ஜோதிமலையாகிய அருணாசலதின் முடியிலே ஜோதியை ஏற்றுகிறார்கள்.

உயிருள்ள ஜோதியாகத் திகழ்ந்த ரமண பகவான் அந்த மலையின் அடிவாரத்தில் ஜோதியாக இருந்தார்.

ரமணஜோதி 2

ரமணஜோதி 2

முடிவில்லாத தேடல்

மனிதன் தோன்றிய காலத்திலிருந்து பதில் காணப்படாமல் இருந்து வரும் ஒரே ஒரு கேள்வி, இந்த உலகத்தின் ஆரம்பம் எது? முடிவு எது?

 மனிதன் தேடிக் கொண்டேயிருக்கிறான்.

இதற்க்கான  பதில் பாரத தேசத்து புராதன குரு பரம்பரை அளித்த உப நிஷத்துக்களில் உள்ளது..

உபனிஷத்துக்கள் உறுதியாகக் கூறும் ஒரே உண்மை, “இன்று உலகத்தில் காணும் எல்லா பொருள்களும் ஒரு உருவமற்ற சத்யத்திலிருந்து உண்டானது.. அவை ஆடி அடங்குவதும் அந்த அருவமான சத்யத்தில் தான்..அந்த பரமமான சத்யத்தை சிலர் பிரம்மம் ,மற்று சிலர் பரப்பிரம்மம் என்றும் இன்னும் சிலர் பகவான் என்றும் கூறுகிறார்கள்.

ஓங்காரத்தின் பொருளும் இது தான்.

அகரம்   சத்தையும், உகரம் சித்தையும் மகாரம் ஆனந்த்தையும் குறிக்கிறது

சத் சித் ஆனந்தம் தான் பகவான்.

கடலிலிருந்து எழும் அலைகள் தொடர்ந்து கரையில் வந்து சேர்ந்து கொண்டேயிருக்கிறது. அவை வரும்பொழுது தனித்தனியாக வருகிறது.அவைகளை ஒன்று இரண்டு என்று எண்ணலாம்.ஆனால் அவை எல்லாம் கடலிருந்துதான் வருகிறது..திரும்ப சென்றடைவதும் கடலில்த்தான். கடலுக்கு நீரிலிருந்து வேறுபட்ட ஒரு இயல்பு/இருப்பு அவைகளுக்கு  கிடையாது. ஒவ்வொரு அலையும் வரும்பொழுது கணக்கிலடங்கா நீர்த்திவலைகள் தெறித்து விழுகின்றன.அந்த நீர்த்திவலைகளுக்கும் அலைகளிலிருந்தோ கடல் நீரிலிருந்தோ தனியான இருப்பு இல்லை. அதேபோல் நாமும் எல்லா சரா சரங்களும்-அசையும் அசையாமல் பொருட்களும்- அந்த பரப்பிரம்மத்தின் பகுதிதான்.

அந்த பரப்பிரம்மத்தின் அருளோடு நான் இந்த அலசல் பரம்பரையை தொடங்குகிறேன்

Bhagavan Ramana maharshi. A needless introduction.

Have we really understood the spirit behind the life of Bhagavan Sri Ramana Maharsi?
I use the words "life of Bhagavan" rather than "teachings of Bhagavan".It is not by mistake but intentional.
Bhagavan did not attempt to teach anyone anything.
He just lived the life just destined to him.
Bhagavan explained the "truth" behind our lives as experienced by him.
He did not force his views on any one.
He did not create a parampara of deciples.
He never gave "deeksha" to any one.
Having reached Tiruvannamalai at the age of sixteen or so, he never visited the other places.
The world went to him.
According to Bhagavan "time and space" are in our minds.
If we realise the spirit behind this philosophy of Bhagavan we can get rid of most of our worries.
More later.